Weekendje Gent
Afgelopen weekend waren we in het gezellige Gent.
Aanvankelijk zouden we naar Metz gaan op bijna 500 km afstand van Deventer. Ware het niet dat juist dit weekend daar het nationale Kajaktoernooi plaatsvond en er zodoende geen enkel plekje meer vrij was op een camping.
We besloten het daartoe gewoon dichterbij te vinden en voor een lang weekend te gaan kamperen in Gent.
Genietende toeristen
Deze oude havenstad staat bekend om haar pakhuizen en haar middeleeuws karakter. En is natuurlijk befaamd om haar vele biersoorten en het al even grote aantallen aan soorten soep. Het zou ons werkelijk aan niets ontbreken dit weekend. En ja we hebben ons i.d.d. als genietende toeristen gedragen en veel bekeken en bezocht. We doorkruisten de metropool Gent op onze gehuurde fietsen en hebben wat afgelopen. Het was werkelijk een genot voor onze oogjes en het waren gevulde dagen met gezelligheid.
Natte voeten
Op zondagochtend zaten we onder de luifel van de tent. We keken elkaar stilzwijgend aan op dit vroege tijdstip. Het enige wat goed hoorbaar was, waren mijn tanden die met hoog volume aan het op elkaar aan het klapperen waren.
Op de achtergrond werd dit tafereel begeleid door het geluid van zachte motregen op de tentdoeken. Dit werd afwisselend verschoven van de achter- naar voorgrond door de intense stortbuien. We kregen natte voeten van het opspattende water en kropen steeds meer naar het midden tegen elkaar aan, om te schuilen.
Is het morgen ook zo koud?
Geduldig en met positieve moed zaten we zo een tijdje bij elkaar te wachten. Afgelopen dagen waren ‘zeker en vast’ gezellig te noemen en de stevige wind en de buitjes werden hierdoor teniet gedaan. Toch ging er een gedachte door mij heen die ik hardop uitte; ‘Is het morgen ook nog zo regenachtig en koud?’ De tent zou dan immers nat mee teruggaan.
Doe mij maar ‘A’
Na een weloverdachte stilte opperde iemand dat als je de tent nu in zou pakken, hij even nat zou zijn als morgen.
Vreemd genoeg klaarde er iets helemaal op. Van binnenuit voelde het als dansen en ik kreeg nog meer energie. Ik stemde dan ook gelijk in, stak mijn hand op en zei met grote smile: ‘Doe mij maar ‘A’. ‘A’!
Warme auto
Het duurde maar even voordat het zonnetje in vol ornaat weer begon te schijnen. We zaten toen alweer een tijdje in de warme auto terug naar Nederland. We waren op weg naar het restaurant van mijn zus om heerlijk Indonesisch te eten om daarna zoals we vaker doen wat muziek te maken.
Tijdens het eten spraken we nog even over het moment van voorstel van vertrek en hoe dat ook een ander effect had kunnen hebben.
Onuitgesproken gedeelde gedachten
Soms zijn er onuitgesproken gedeelde gedachten die niet geuit worden. Misschien door de verwachtingen of door het gestelde moraal. Iets toch gewoonweg niet netjes vinden maar er echt van binnen een andere mening op na houden. Voor de lieve vree je mond maar houden om maar geen spelbreker te zijn ook al meen je te weten dat de ander net zo denkt.
Verklaringen voor je eigen gedrag
Om een of andere reden houd je dan je mond onder het mom van ‘het is niet zo erg’ of ‘wat maakt het nou daadwerkelijk uit’ en ‘het is zo voorbij’.
Allerlei verklaringen die je geeft om je eigen gedrag van jezelf niet uiten legitiem te maken. Lees ‘jezelf te vrijwaren om in principe je eigen mening te geven.
Zelfondermijning
Want wees nou eerlijk. Als je echt je eigen mening zou uiten kan het maar zo zijn dat anderen het niet met je eens zijn. Een weerwoord hebben of erger nog; er wordt gezwegen en weggekeken.
En dan? Wat gebeurt er dan? Het lijkt dan wel alsof je door de grond kan zakken. Allerlei gedachten kunnen door je hoofd spelen. ‘Had ik maar niets gezegd’, ik had beter zus, of zo.
Terwijl je zo goed op weg was volg je nu de strategie van zelfondermijning.
Schijnveiligheid
We zijn het ons vaak niet eens bewust dat we onszelf te kort doen en een schijnveiligheid creëren om onze eigen ‘pijn’ te voorkomen. De pijn van afwijzing, buitensluiting, het er niet toe doen, er alleen voor staan, noem maar op. We doen er onbewust alles voor om dit te vermijden en vertonen daardoor sociaal acceptabel gedrag en legitimeren onszelf onder het mom van de ‘moraalridder’ dat het echt je niets uitmaakt. Liever dat nog dan een stoot voor je kop.
Liever een stoot voor je kop dan ontrouw aan jezelf
