Een waardige plaats voor vervlogen denkbeelden
Nog niet zo lang geleden kwamen mijn oud trainster Adriana Adriaanse en een vriend bij elkaar. Hij beschikt over een goedlopend multimedia bedrijf en we zijn aan het onderzoeken hoe hij ons kan ondersteunen bij opnames. We zijn voornemens een aantal podcasts te maken rondom spiritualiteit in het licht van NLP. Een fantastisch onderwerp waar veel over te vertellen valt. Maar later meer daarover.
Aangezien we bij mij ‘op de keuken’ hadden afgesproken was ik bezig de koffie en thee klaar te maken. Adriana opende de deur voor Jan en verwelkomde hem in mijn ‘casa’. Nu is het zo dat we het huis, waar we nu bijna drie jaar wonen, met een aantal drastische ingrepen hebben aangepast. Aan de buitenkant is dat niet te vermoeden maar zodra je binnenkomt zijn er een aantal verrassende details die we hebben gecreëerd. Zo kwam Jan ook binnen. Met een vreugdevolle begroeting en blij verrast ons weer na een lange tijd te ontmoeten. Om vervolgens verwonderd om zich heen te kijken. Eerst de grote lijnen (de verbouwing zelf) en daarna de details minutieus in zich opnemend. Lopend langs de zorgvuldig verzamelde objecten allemaal met een persoonlijk en uniek verhaal.
‘Ja kijk maar goed’, lachte Adriana ‘Het is net als in een museum hè?’.
Ik lachte smakelijk want in deze context had ik dat niet eerder gehoord.
Wikipedia zegt: ‘Een museum is een instelling, ten dienste van de gemeenschap en van haar ontwikkeling, toegankelijk voor het publiek, die de materiële en immateriële getuigenissen van de mens en zijn omgeving verzamelt, bewaart, onderzoekt en tentoonstelt en hierover informatie verstrekt voor studie, educatie en recreatie.’ Het woord museum is afkomstig van het woord mouselon. Een tempel gewijd aan de Muzen, de Griekse godinnen van de kunst.
Nou daar doe ik het voor ‘Museum’. En nu heeft mijn verzameling een heel ander kader gekregen dan ‘veel spullen’.
Maar zou het ook niet mooi zijn om als ‘aan een museum’ te kunnen denken als we terugdenken aan ervaringen die we hebben opgedaan. Zodat we herinneringen kunnen koesteren omdat we er lering uit hebben kunnen trekken?
De gemeenschap ben jij dan, inclusief al jouw delen. Die, als ze op de verzamelde getuigenissen kunnen reflecteren die in het museum staan, er inderdaad een studie van kunnen maken. Hierdoor zouden beperkende ervaringen of gedachten met toewijding aan jezelf getransformeerd kunnen worden. En zo wordt jij je persoonlijke Muze…
Fantastisch toch? Belemmerende overtuigingen of gedachten in ons onderbewustzijn gewoon naar een prachtige museum brengen. Het ‘museum voor krachtige gedachten’ zou ik het dan noemen. Je zou ze een bezoek kunnen brengen wanneer jij behoefte voelt. Met nostalgie terugkijken wetende dat het nu anders is. In plaats van de herinnering ophalen en je weer net zo beroerd voelen als toen met alle consequenties van dien.
NLP voorziet hierin met een grandiose interventie; ‘Het Museum’ of ook het ‘Hoefijzer’ (geluk) het is ontwikkelt door Robert Dilts. Hiermee kun je vervelende, zelf-saboterende, beperkende overtuigingen transformeren naar bekrachtigende en ondersteunende overtuigingen.
In principe houdt de transformatie van de overtuiging in dat de plek van opslaan verandert. De beperkende overtuiging blijft gewoon intact. Dat is wel zo respectvol, want ooit is hij tot leven geroepen om een intentie te vervullen. We spelen met onze tijdlijn zodat we weten dat we die beperkende overtuigingen ooit wel hadden, maar nu niet meer. Daarvoor in de plaats creëren we een bekrachtigende nieuwe overtuiging die ondersteund is om een Outcome te verwezenlijken.
Geloven, ooit geloofd en willen geloven zijn de drie soorten overtuigingen waar veranderingen plaats gaan vinden. Maar ook open om te twijfelen en open om te geloven.
Ben je nieuwsgierig en voel jij je wel eens belemmerd door je eigen overtuigingen?
