Vorig weekend ben ik naar de film Greenbook geweest (Is toch geen reclame he? Als ik mijn eigen ervaring gewoon vertel zonder winstoogmerk oid?). Een prachtige biografische film met sympathieke humor.
Heugelijke spanning
Maar even los van de inhoud; wat me steeds opvalt als ik naar de ‘gewone’ bioscoop ga, ik ben immers gedecideerd lid van de het ‘Filmhuis’ , zijn de vrolijke mensen die vol verwachting en in heugelijke spanning in de foyer met elkaar staan of zitten te praten onderwijl ze een drankje nuttigen. En niet alleen de mensen, die ik zie.
Gedroogde maisjes
Het
is voornamelijk de geur van de Popcorn. Die maken ze in zo n enorm aquarium
speciaal gemaakt om gedroogde maisjes te laten ontploffen.
Ik laat me er dan zo enorm door afleiden en in mijn hoofd kan ik dan ook bijna
niets anders dan steeds te denken; jeetje wat een intense heftige geur… ‘euhm
sorry wat zeg je?’
Dat is wat popcorn met mij doet of eigenlijk mijn terugblik aan vorige week aan de bioscoop.
‘In the now’
Tja, doet me ineens denken aan hoe essentieel ik het vind om aanwezig te zijn in het nu. Dat klinkt misschien wat zweverig en heel hip in deze tijd: ‘In the now..’
Poortwachtertjes
Maar serieus, we laten ons steeds onbewust afleiden door onze eigen gedachten. Alsof er een soort poortwachtertje in onszelf zit die de deur openzet naar een oneindige interne wereld. Die je linea recta stuurt naar je interne gedachten.
Maar zo werkt het in ons dagelijks leven natuurlijk wel…
En toch zijn er mogelijkheden om dit snel te omzeilen. Je kunt namelijk gewoon aandacht geven aan die interne gedachte. Of de vraag die het in je oproept. Gewoon door het te benoemen of de vraag direct te stellen die in je opkomt. (Mits dit passend is natuurlijk. Tijdens de eindejaars-speech van je directeur met al jouw 357 collega’s zou ik het even bij me houden.)
Aandacht
Dit is wat ik zo leuk vind om te zeggen; ‘Gewoon heerlijk ’popcornen’ (zoals een oud trainer ooit zei). Jouw gedachtespinsel is dan voor dat moment even uit je systeem. En je poortwachter hoeft geen deur open te houden. Eigenlijk is het heel respectvol naar de ander toe. Die je misschien wel heel even hebt onderbroken. Maar waar je na jouw ‘Popcorn’ weer volledig de aandacht voor hebt.
Het mes snijdt aan twee kanten toch?
Soms weerhoudt iets ons om ons te uiten. Maar nu door een andere poortwachter. Diegene die ons vertelt dat het niet netjes is om te onderbreken. Of diegene die zegt dat vragen stellen dom is. Of diegene die zich afvraagt het wel goed te hebben begrepen.
Ik weet uit jarenlange ervaring als coach en trainer dat al deze interne stemmen en gedachten ons of beschermen of behoeden voor ‘gevaar’. Gevaar dat al lang geweken is en in je huidige leven echt niet meer relevant. En dat het ons onbewust tegenhoudt te doen wat we in essentie best wel graag zouden willen.
Of zelfs ‘moeten’ doorleven. Gewoonweg omdat het een zielsverlangen is. Voor wat het je waard is… Maar als je denkt het niet te kunnen of dat iets niet voor je is weggelegd; Gemiste kans denk ik dan. Mijn wens is dat ik voor iedereen graag zou willen dit pad te bewandelen. Deze deur te openen opdat je heerlijk vrij kunt popcornen. (ja is een werkwoord).
Iets voor jou NLP?
Sommigen kiezen hiervoor de weg van persoonlijke coaching of een 4-daagse NLP training of gaan direct het pad aan en kiezen ‘nlp practitioner’.
Wat popcornt nu in jou? Let me know
Lieve groet, Michelle
